بچه ها جونی خوندنش به همه توصیه می شه.................فوق زیبا

 در ضمن فرا رسیدن محرم الحرام رو به همه عزاداری حسینی تسلیت می گم........ما رو تو دعا هاتون فراموش نکنید

سوگند به روز وقتی نور می گیرد و به شب وقتی آرام می گیرد که
من نه تو را رها کرد هام و نه با تو دشمنی کردهام( ضحی 1-2)

افسوس که هر کس را به تو فرستادم تا به تو بگویم دوستت دارم و راهی پیش پایت بگذارم او را، که مرا به سخره گرفتی. (یس 30)

و هیچ پیامی از پیام هایم به تو مرسید مگر از آن روی گردانیدی.(انعام 4)

و با خشم رفتی و فکر کردی هرگز بر تو قدرتی نداشته
ام(انبیا 87)

و مرا به مبارزه طلبیدی و چنان متوهم شدی که گمان بردی خودت بر همه چیز قدرت داری.
(یونس 24)

و این درحالی بود که حتی مگسی را نمی توانستی و نمی توانی بیافرینی و اگر مگسی
از تو چیزی بگیرد نمی توانی از او پس بگیری (حج 73)

پس چون مشکلات از بالا و پایین آمدند و چشمهایت از وحشت
فرورفتند و تمام وجودت لرزید چه لرزشی، گفتم کمک هایم در راه است و چشم
دوختم ببینم که باورم میکنی اما به من گمان بردی چه گمان هایی .( احزاب10)

تا زمین با آن فراخی بر تو تنگ آمد پس حتی از خودت هم به تنگ آمدی و
یقین کردی که هیچ پناهی جز من نداری، پس من به سوی تو بازگشتم تا تو نیز
به سوی من بازگردی ، که من مهربانترینم در بازگشتن. (توبه 118)

وقتی درتاریکی ها مرا به زاری خواندی که اگر تو را برهانم با من میمانی، تو را از اندوه رهانیدم اما
باز مرا با دیگری در عشقت شریک کردی .(انعام63-64)

این عادت دیرینه ات بوده است، هرگاه که خوشحالت کردم از من روی گردانیدی و رویت را آن طرفی
کردی و هروقت سختی به تو رسید از من ناامید شدهای. (اسرا 83)

آیا من برنداشتم از دوشت باری را که پشتت را می شکست ؟ (سوره شرح 2-3)

غیر از من چه کسی برایت خدایی کرده است ؟ (اعراف 59)

پس کجا میروی؟ (تکویر26)

پس از این سخن دیگر به کدام سخن می خواهی ایمان بیاوری؟(مرسلات 50)

چه چیز جز بخشندگی ام باعث شد تا مرا که می بینی خودت رابگیری؟(انفطار 6)

مرا به یاد می آوری ؟ من همانم که بادها را می فرستم تا ابرها
را در آسمان پهن کنندو ابرها را پاره پاره به هم فشرده می کنم تا قطره ای
باران از خلال آن ها بیرون آید و به خواست من به تو اصابت کند تا تو فقط
لبخند بزنی، و این در حالی بود که پیش از فرو افتادن آن قطره باران،
ناامیدی تو را پوشانده بود (روم 48)

من همانم که می دانم در روز روحت چه جراحت هایی برمی دارد ، و در شب روحت را در خواب به

تمامی بازمی ستانم تا به آن آرامش دهم و روز بعد دوباره آن را به زندگی برمی انگیزانم و تامرگت که

به سویم بازگردی به این کار ادامه می دهم.(انعام 60)

من همانم که وقتی می ترسی به تو امنیت میدهم (قریش 3)

برگرد، مطمئن برگرد، تا یک بار دیگر با هم باشیم (فجر 28-29)

تا یک باردیگه دوست داشتن همدیگر را تجربه کنیم. (مائده 54)

سلام دوستان...

این موضوع خیلی جالب بود و دلم نیومد کسی که وبلاگم رو می خونه از این موضوع به سادگی گذر کنه........

شاید شما هم پاسخ بعضی سوالاتو بگیرید..............

تمام سعیمو می کنم تا بهترین و خواندنی ترین مطالب رو براتون بزارم...............

خدا چگونه خشمگین می شود ؟
از مهم ترین عواملی که غضب الهی را فعال می کند یعنی ما را از خدا دور می کند، ناامیدی از رحمت و بخشش خداست .

غضب در انسان ها یک حالت نفسانی، روحی و روانی است. وقتی خلاف میل و خواسته ی ما کاری انجام می گیرد، جوششی در خون ما ایجاد می شود که ما را تحریک عصبی و فعال می کند و فریاد می زنیم و نگرانی هایی است که در چهره پیداست. غضب در خدای متعال به این معنا نیست. غضب در خدای متعال به معنای دورشدن از رحمت خاص است.
خداوند یک رحمت گسترده ای دارد و تمام عالم وجود بر سر این سفره ی رحمت هستند و از آن استفاده می کنند که آنرا رحمت رحمانیت تعبیر می کنیم. یک رحمت ویژه ای دارد که این را به رحمت رحیمیت تعبیر می کنیم.

خداوند هم رحمان و هم رحیم است. نسبت به همه ی موجودات رحمان است و در برخی از موارد توفیقات ویژه، کمالات خاص و عنایت های خاص ویژه رحیم است. رحمت ویژه را رحمت رحیمیه می گویند. وقتی می گوییم خدا غضب کرده یعنی انسان کاری کرده که خودش را از این رحمت الهی محروم کرده است.
خداوند هیچ کس را محروم نمی کند
دیگر اینکه در نظام آفرینش و دستگاه خدای متعال محرومیت و حرمان وجود ندارد. خداوند هیچ کس را محروم نمی کند. به عبارتی خدا به هیچ کس غضب نمی کند. پس اگر می گوییم حرمان در دستگاه هستی وجود ندارد، پس چرا در مورد حرمان و غضب صحبت می کنیم؟
یک وقت ما این بحث را از ناحیه ی خداوند نگاه می کنیم. این مثل خورشیدی است که دارد نور می دهد. وقتی خورشید نور می دهد به آن کس که نزدیک است یا دور است به آن کسی که پشت دیوار است یا آن کسی که مقابل خورشید قرار گرفته، همه ی این ها برای خورشید مساوی است اما برای طرف مقابل متفاوت است. یکی آمده خودش را در معرض نور خورشید قرار داده و از نور مستقیم خورشید استفاده می کنیم، یکی پشت دیوار رفته و به او نور کمتری می خورد ولی باز از نور استفاده می کند. یکی در اتاق را به روی خودش بسته و پرده ها را هم کشیده است. اینجا خورشید امساک فیض نمی کند. خورشید نورش را تقسیم نمی کند مثلا بگوید که به تو کمتر نور می دهم و به یکی بیشتر می دهم. شخصی با تفاوت مواضعی که گرفته، بهره مندی او از نور خورشید متفاوت می شود.
این معنای غضب که ریشه ای در خود ما انسان ها دارد. پس نگویید که خدا علیه ما غضب کرده است، تو از خدا فاصله گرفته ای. این غضب به نفع خودت برمی گردد . چرا خدا غضب می کند؟ خدا غضب نکرده است، تو داری از رحمت الهی دور می شوی و در حقیقت خدا از تو طلبکار است نه اینکه تو از خدا طلبکار باشی. خدا می فرماید که من این فضای قشنگ را برای تو فراهم کرده ام، چرا از این فضا دور می شوی؟

رحمت خدای متعال برای همه است. ریزش رحمت او برای خاص و عام می آید اما این ما هستیم که خودمان را در مدار بهره مندی و استفاده از آن رحمت الهی قرار می دهیم یا اینکه در پستوخانه ی نفسمان مخفی می شویم. هر چه خدا می گوید که به سمت عبادت، نماز و ترک گناه بیا، ما به فضای گناه و آلوده می رویم. این عمل باعث می شود که ما از رحمت ویژه ی الهی فاصله بگیریم و در اینجاست که می گویند خدا بر او غضب کرده است.

ریشه غضب الهی در درون خود ماست
غضب الهی این طور نیست که خشمگین شده و دندان هایش را بهم فشار آورده است. در آیه هشتاد و یک سوره ی طه به این بحث اشاره می کند. ریشه غضب الهی و فعال شدن آن در درون ما انسان هاست. خدا سیستم ما را جوری آفریده که یکسری بایدها و نبایدهایی هست، اگر ما خلاف این عمل کردیم یعنی فاصله گرفتیم. خدا هیچ گاه از دست ما عصبانی نمی شود بلکه ما هستیم که از خداوند دور می شویم. این دوری از خداوند یعنی خدا غضب کرده است. خداوند می فرماید: از پاکی ها بخورید و بیاشامید (هر کاری که می کنید پاکی و طهارت باشد) اگر علیه این ها طغیان کردید از رحمت خدا دور می شوید و سقوط می کنید. خدا از سر رحمت می گوید که خودت را از رحمت من دور نکن.
این معنای غضب که ریشه ای در خود ما انسان ها دارد. پس نگویید که خدا علیه ما غضب کرده است، تو از خدا فاصله گرفته ای. این غضب به نفع خودت برمی گردد. چرا خدا غضب می کند؟ خدا غضب نکرده است، تو داری از رحمت الهی دور می شوی و در حقیقت خدا از تو طلبکار است نه اینکه تو از خدا طلبکار باشی. خدا می فرماید که من این فضای قشنگ را برای تو فراهم کرده ام، چرا از این فضا دور می شوی؟
خوراک انسان ها پاکی است
دیگر این که خوراک انسان پاکی است. خوراک یعنی نگاه، گفتار، شنیدن و اخلاقیاتی که از ما صادر می شود خوراک ماست. خوراک چیزی است که ما را می پروراند و می سازد. تمام هویت و حقیقت ما را اخلاقیات و اندیشه ها می سازند. خدا ما را طوری آفرید که پاکی ها را مصرف کنیم. اگر ناپاکی باشد حال ما را بهم می ریزد. معده غذای سالم می خواهد اگر غذای مسموم به آن بدهیم حالت تهوع به آن دست می دهد. یعنی این گوارش را خدا جوری آفرید که پاکی را مصرف کند. کسانی هستند که این قدر غذای ناپاک می خورند و ادامه می دهند که این عادت ثانویه می شود. مثل کسانی که گناه پشت سر هم می کنند و این یک عادت ثانویه برایشان می شود.
مهم ترین عواملی که غضب الهی را فعال می کند یعنی ما را از خدا دور می کند، ناامیدی از رحمت و بخشش خداست. من گناه کرده ام اما در را به روی من بسته است. همچنان در باز است و می گوید که برگرد. اگر من با حالت ناامیدی بگویم کجا برگردم مگر راه بازگشت هم هست؟ شیطان مرتب این را القاء می کند که با این همه گناه کجا می خواهی بروی

بر اساس فطرت اولیه این شخص نمی خواهد که گناه کند ولی مزه های دنیوی بر کامش غالب شده است. فطرت سالم او گناه را نمی طلبد. پس خدا ما را با یکسری بایدها و نبایدها آفریده است. اگر این کارها را انجام بدهیم هویت ما ساخته می شود و ما رشد می کنیم.
پس تمام آنچه که با شأن، شخصیت و هویت انسانی سازش ندارد منشأ غضب الهی خواهد بود. یعنی دور شدن از رحمت ویژه ی الهی. خدا سیستم ما را جوری آفریده که ما با رفتارهای زیبا و ترک آلودگی ها، ما انرژی های برتر در نظام هستی را جذب می کنیم.
انجام آلودگی و ترک پاکی یک سیستم دفاعی را در مقابل آلودگی ها ایجاد می کند و نمی گذارد آن انرژی مثبتی که در عالم صادر می شود به ما برسد. خدا به ما عقل داد که بفهمیم. پیامبر قرآن امام و وحی برای تو فرستادم که سراغ این ها بروی و بفهمی.

مهم ترین عامل برای فعال شدن غضب الهی
در بعضی موارد غضب خیلی فعال می شود. یکی از آن موارد ناامید شدن از لطف پروردگار است. در عین حال که می خواهیم از غضب بگوییم از رحمت خدا هم می گوییم. از مهم ترین عواملی که غضب الهی را فعال می کند یعنی ما را از خدا دور می کند، ناامیدی از رحمت و بخشش خداست. من گناه کرده ام اما در را به روی من بسته است. همچنان در باز است و می گوید که برگرد. اگر من با حالت ناامیدی بگویم کجا برگردم مگر راه بازگشت هم هست؟ شیطان مرتب این را القاء می کند که با این همه گناه کجا می خواهی بروی.
به حقوق اهل البیت بی مهری نکنیم
سعی کنیم نسبت به حقوق اهل بیت حالت بی مهری نشان ندهیم. امام بر گردن ما حق دارد. ما باید تعهداتی که نسبت به شخصیت امام داشته باشیم حتی المقدور به اما زمان (عج) نزدیک بکنیم. در زیارت جامعه ی کبیره می فرماید: یکی از مواردی که باعث فعال شدن غضب الهی می شود این است که انسان آگاهانه نسبت به حقوق ولایی اهل بیت بی اعتنایی کند.

الآن ما امام زمان (عج) داریم که حاضر و ناظر بر ماست و ما منتظر ظهور او هستیم. اگر من رابطه ام را با امام زمان درست کردم این ها در تعامل من با دیگران هم اثر دارد.

قرآن وقتی می خواهد پیامبر را ستایش کند نمی گوید که تو خیلی نماز می خوانی یا خیلی روز می گیری بلکه می گوید که تو خلق عظیم داری. و پایه های اخلاقی تو خیلی بلند است. شاخصه های اخلاقی تو خیلی برجسته است

بداخلاقی ها را رها کنیم
دیگری بد اخلاقی ها است که غضب الهی را فعال می کند. بگو مگوها، بددهانی ها، فحاشی ها. می بینید که در محیط خانواده، اعضای خانواده با ادبیات زیبا با هم صحبت نمی کنند. پیامبر فرمود: با فحش و ناسزا با هم صحبت نکنید. خدا ادبیات زشت و بد را در خانواده قبول نمی کند و غضب الهی این است.
امام کاظم علیه السلام فرمود: دو طائفه هستند که نباید در مورد آن ها غضب کرد، یکی بچه ها و یکی خانم ها. زیرا این ها نمی توانند پرخاش را تحمل کنند. این مثل گل پرپر شدنی است و طوفان نمی طلبد. این ها را باید با نوازش نگه داریم. قرآن وقتی می خواهد پیامبر را ستایش کند نمی گوید که تو خیلی نماز می خوانی یا خیلی روز می گیری بلکه می گوید که تو خلق عظیم داری. و پایه های اخلاقی تو خیلی بلند است. شاخصه های اخلاقی تو خیلی برجسته است.

جمع بندی
از خدا ناامید نباشیم. حتی المقدور حقوق اهل بیت را رعایت کنیم. ارتباط ولائی مان را با امام زمان علیه السلام در همه ی اجزای زندگی احساس کنیم. حقوق برادران و خواهران از داخل خانواده گرفته تا محیط بیرون را رعایت کنیم. اساس برخوردهای مان را حُسن خلق قرار بدهیم.
زندگی روزمره را در فضای از بندگی خدا قرا بدهیم اگر دنبال آرامش هستیم که این جز در راه بندگی خدا حاصل نمی شود. کسی که دنبال مسمومیت اخلاق ها و رفتارها می رود، او مثل معتادی که مواد مصرف می کند و می گوید که کِیف کردم، آیا واقعاً این کیِف است؟
کیف را آن جوانی می کند که سالم است و اعتیاد ندارد. خودمان را به گناه معتاد نکنیم و بعد بگوییم که لذت بردم. این ها لذت نیست. دنبال زیبایی زندگی، بندگی، آرامش و امنیت باشیم و بندگی خدا را بکنیم. قطعاً هم در دنیا و هم آخرت لذت می بریم و گرفتار جهنم هم نمی شویم.